Korte geschiedenis van het ras De Witte van Bouscat (Blanc de Bouscat) is een Frans ras dat gefokt is door de heer Dulon. Naar verluidt is het ontstaan door kruisingen tussen witte Vlaamse reuzen, Angorakonijnen en de Argenté de Champagne. Door alleen maar verder te fokken met albino´s uit de kruisingen is uiteindelijk een konijnenras ontstaan van witte dieren met rode ogen. Vanaf 1910 werd het regelmatig op tentoonstellingen gepresenteerd maar het ras werd pas in 1924 door de Fransen konijnenfokkersvereniging erkend. Het heeft buiten het land van herkomst en de omliggende landen tot dusver nog niet veel liefhebbers gevonden. Het komt spaarzaam voor in Engeland en in de Verenigde Staten is het ras vrijwel onbekend.
Rasbeschrijving Kop: goed ontwikkeld met een licht gewelfde neuslijn
Oren: de in verhouding grote oren zijn 15 tot 18 cm lang en staan recht op het hoofd in een V-vorm.
Lichaam: De Witte van Bouscat lijkt veel op de Vlaamse Reus maar is eleganter van bouw. Het lichaam is gestrekt met een gewelfde rug.
Vacht: voorgeschreven is een minimale haarlengte van 3 cm
Kleur: konijnen van dit ras hebben een zuiver witte vacht, de ogen zijn altijd rood.
Gewicht: minimum van 5 kilo, maar de meeste dieren zijn veel zwaarder
Karakter: het is een doorgaans rustig konijnenras met een gelijkmatig temperament.
Land van oorsprong: Frankrijk
Bijzonderheden De dieren worden vrijwel uitsluitend gehouden door sportfokkers
In België werd het ras al in de vroege 19e eeuw min of meer raszuiver gefokt. Algemeen wordt aangenomen dat de Vlaamse Reus afstamt van een ander groot konijn dat inmiddels is uitgestorven: De Patagoniër. De Patagoniër kwam veel voor in België, maar ook in Frankrijk. Volgens verschillende bronnen zou de Vlaamse Reus, al in de 16e eeuw zo goed als raszuiver zijn gefokt in de streken rondom Gendt, er zouden in die tijd ook al diverse clubs zijn geweest die zich bezighielden met dit ras. In 1880 bleken ook konijnenliefhebbers uit andere landen interesse te hebben voor dit ras, aangezien de eerste geregistreerde exporten naar Duitsland uit dat jaar stammen. Aanvankelijk werden ze alleen in haaskleur en ijzergrauw gefokt, de witte dieren kwamen pas later. Nog meer kleuren zijn ontstaan door kruisingen met andere rassen, zoals Lotharingers en Van Beverens. Inmiddels zijn er vele pelskleuren bij de Vlaamse Reus bekend en heeft het ras liefhebbers over de hele wereld.
Rasbeschrijving
BOUW: De Vlaamse Reus bezit een lang en breed lichaam. De poten dienen fors, sterk en niet te lang zijn. De rugbelijning is in ruststand recht, met een brede soepele afgeronde achterhand. Van boven gezien heeft het lichaam de vorm van een rechthoek. de brede schouders en borst vormen met de goed ontwikkelde ribbenpartij en de gevulde achterhand deze rechthoek. (bij vrouwelijke dieren is een kleine enkelvoudige wam toegestaan welke direct onder de kin is geplaatst).
KOP: De kop is krachtig ontwikkeld, met breed voorhoofd, goed ontwikkeld neusbeen, brede snuitpartij, en goed ontwikkelde onderkaak en wangen.
OREN: De oren zijn fors en vlezig en aan de toppen mooi lepelvormig afgerond. De oren worden nauwsluitend V-vormig gedragen. Hiervoor is een krachtige inplanting van de oren een noodzaak. de minimum lengte bedraagt 17 cm. Ideale oorlengte is 19 cm.
Vacht: Het is een normale beharing. Deze beharing is rijk aan onderwol: ze mag niet te lang of te wollig zijn. De ideale vachtsconditie bij het tentoonstellingsdier is een geheel doorgehaarde vacht, zonder dun behaard of kaal plekje. de verharing herkent men duidelijk aan het grannenhaar, het oude afstervende en het nagroeiende, krachtig gekleurde haar is zichtbaar en te onderscheiden. Niet enkele in het rond vliegende haren, maar flink loslatend haar is als verharing te beschouwen. De vacht dient vol ingehaard, glanzend en aanliggend zijn.
GEWICHT: Het minimum gewicht bedraagt 6 kilo. Een volgroeid dier zal ongeveer 7,5 kilo wegen.
Karakter:
De meeste Vlaamse Reuzen kenmerken zich door het goedmoedige, betrouwbare en rustige karakter.
Land van oorsprong: Belgie
Bijzonderheden Hoewel Vlaamse Reuzen mateloos populair zijn bij fokkers en ze meestal in groten getale op tentoonstellingen over de hele wereld te zien zijn, zijn de dieren niet erg in trek als huisdier voor kinderen. Het nadeel van het houden van Vlaamse Reuzen is namelijk dat ze duurder in onderhoud zijn dan andere rassen. Ze hebben een ruim bemeten hok nodig en eten relatief veel. Door hun zwaarte zijn ze door kinderen niet eenvoudig te verzorgen.
Het grootste konijnenras na de Vlaamse reus is de Groot Lotharinger. Dit ras is aan het eind van de 19e eeuw in de streek rond Lotharingen tot stand gekomen door het kruisen van Vlaamse reuzen, forse Franse hangoren en gevlekte slachtkonijnen, die destijds veel in Frankrijk gehouden werden.
Deze kruisingen hadden in eerste instantie niet als doel een mooi konijn te fokken, maar een nieuw vleesras met de lengte van een Vlaamse reus, de forsheid van een (Franse) Hangoor en het weerstandsvermogen van de slachtkonijnen. De opzet van de fokkers slaagde, aangezien de voorlopers van de Groot Lotharinger een gewicht tussen de 6 en 7 kilo bereikten. Van de typische tekening die zo kenmerkend is voor de Lotharinger was nog geen sprake aangezien het overgrote deel van de dieren bont of gewoon wildkleurig was. Er werden dieren naar Duitsland geëxporteerd waar het ras verder ontwikkeld werd en de nam Deutsche Risenschecke kreeg.
Vanaf de jaren 20 werd het ras in vrijwel alle landen in Europa gehouden. In de Verenigde Staten werden aan het begin van de vorige eeuw de eerste Lotharingers geïmporteerd. Deze werden Amercan Checkered Giants genoemd en zijn alleen erkend in de zwarte en blauwe vachtkleur. Ook Engeland heeft zijn “eigen” Lotharinger: de Giant Papillon of French Butterfly. Het ras werd pas in 1994 in Engeland erkend en mag er in elke vachtkleur gefokt worden.
Rasbeschrijving: groot lotharinger of reuze vlinder konijnen.
Oren: moeten minimaal 16 cm lang zijn en vooral ook stevig rechtop staan
Lichaam: het is een groot konijn met een lange en vooral ook stevig lichaam met een rechte rug.
Vacht: behoort kort te zijn, is dicht en heeft veel onderwol. De haren staan niet uit, maar liggen goed aan, wat een mooie glans geeft
Kleur: Kenmerkend voor de Lotharinger of Reuze Vlinder is de bijzondere tekening op een verder stralend witte vacht. Er wordt een scheiding gemaakt tussen de kop- en lichaamstekening. De koptekening omvat de “vlinder”, “oogringen”, “doorn”, “wangstippen” en de gekleurde oren. De vlinder is een donkere vlek in de vorm van een vlinder op de snuit. Deze behoort scherp afgetekend te zijn en loopt tot aan beide mondhoeken. De “oogringen” zijn eveneens verplicht: deze behoren rond het oog overal even breed te zijn. De “doorn” is een vlek die zich precies op het midden van de neusrug manifesteert. Verder zijn de “wangstippen” en volledig gekleurde oren voorgeschreven. Op het lichaam heeft de Groot Lotharinger een aalstreep, die loopt van achter de oren tot aan de staart. Graag ziet men op tentoonstellingen dat deze streep gelijkmatig en scherp afgetekend is. Tenslotte hebben deze konijnen op elke zijde verschillende stippen die in het ideale geval rond zijn en niet in elkaar mogen overvloeien. Witte haartjes of vlekjes in de gekleurde delen worden op tentoonstellingen niet gewaardeerd.
Gewicht: minimaal 5 kg, er is geen maximum gewicht
Karakter: erg rustig
Land van oorsprong: Duitsland
Bijzonderheden Hij oogst met zijn kenmerkende tekening op elke tentoonstelling bewondering. Dit ras behoort tot de tekeningrassen, wat inhoudt dat er streng wordt gelet op de kwaliteit van de aftekeningen. Als huisdier voor kinderen is het kleinere – en dus handzamere – broertje van de Groot Lotharinger, de Klein Lotharinger, meer in trek.
Het is niet eenvoudig een goed getekende Groot Lotharinger te fokken, aangezien het paren van twee perfecte ouderdieren niet een perfect getekend nageslacht garandeert.
Korte geschiedenis van het ras: De Californian is een fokproduct van de Amerikanen. George West uit Californië begon in 1923 met het fokken van dit konijnenras. De dieren werden in 1929 voor het eerst tentoongesteld maar het ras werd pas 10 jaar later officieel erkend. Een paar jaar na de Tweede Wereldoorlog kwamen de eerste Californians naar Europa. In het begin was er voornamelijk interesse vanuit de vleesindustrie maar later kwam het ras ook in de sportfokkerij in de belangstelling.
Rasbeschrijving Kop: goed ontwikkeld
Oren: gemiddelde lengte van 12 cm.
Lichaam: matig gestrekt, vrij brede voorhand die vrijwel net zo breed is als de achterhand, volle en diepe borst, brede rug.
Vacht: normale lengte, veel onderwol, stevig en dicht ingeplant, glanzend
Kleur: zwart, blauw, chocolade, lilac. De kleuren komen alleen voor op de poten, snuit, oren en staart. De rest van het lichaam is zuiver wit.
Gewicht: gemiddeld 4 tot 4,5 kilo
Karakter Vriendelijk en betrouwbaar met een rustig temperament.
Bijzonderheden Vanwege hun grootte zijn deze konijnen niet zo in trek als huisdier.
De British Giant of Britse Reus is een Engels ras dat aan het eind van de jaren 40 opgang maakte. In Engeland waren alleen de ijzergrauwe Vlaamse Reuzen erkend. Er waren fokkers die toch graag wat andere kleuren wilden introduceren. Men vond de ijzergrauwe Vlaamse Reuzen in eigen land te klein vonden en dacht dat dit met de pelskleur te maken had. Ze besloten Vlaamse Reuzen met een afwijkende vachtkleur uit de Verenigde Staten te importeren. Met deze geimporteerde Vlaamse reuzen is een apart ras gefokt. De eerste Amerikaanse importen kwamen aan het einde van de jaren 40 in Engeland. De British Giant Club werd vrijwel gelijktijdig opgericht. Deze viel na een tijdje uiteen, wat ook het einde betekende van de opgang van het ras. Veel later, in 1981, werd er een nieuwe club opgericht die zich wilde inzetten voor het fokken van de British Giant.
Omdat in de rest van de wereld Vlaamse Reuzen in allerlei verschillende kleuren worden gefokt, is er geen noodzaak de Engelse variant ervan te importeren. De British Giant komt als gevolg daarvan buiten Groot-Brittannië vrijwel niet voor.
Rasbeschrijving Kop: krachtig en breed, de wangen zijn vol
Oren: sterk, groot en dik, gedragen in een V-vorm en ongeveer 18 cm lang
Lichaam: Ze hebben ongeveer dezelfde eigenschappen als de Vlaamse Reus, ze wegen echter wat minder, voedsters hebben een ondergrens van 6,1 kilo en rammen 5,6 kilo.
Vacht: Beharing van normale lengte en een normale hoeveelheid onderwol
Kleur: zwart, blauw, konijngrijs (lichte bruingrijze dekkleur met zwarte ticking en bruine ogen), ijzergrauw (lichtgrijze dekkleur met zwarte ticking en bruine ogen), wit met rode of blauwe ogen
Karakter: vriendelijk
Land van oorsprong: Engeland
Bijzonderheden De Britse Reus geniet in Engeland een grote populariteit onder sportfokkers. Vanwege zijn grootte en gewicht komt het ras als huisdier voor kinderen minder vaak voor.
Korte geschiedenis van het ras De Blauwe van Sint Niklaas is een oud Belgisch ras. Het vindt zijn oorsprong in de Belgische plaats Sint Niklaas waar het al aan het eind van de 19e eeuw werd gefokt. Met behulp van welke andere rassen dit ras is gefokt is niet helemaal zeker. Het is in elk geval niet ondenkbaar dat de blauwe Vlaamse Reus betrokken is geweest bij het ontstaan van het ras, maar ook de invloed van de blauwe Van Beveren wordt waarschijnlijk geacht. De Blauwe van Sint Niklaas komt buiten het land van herkomst en Frankrijk nauwelijks voor.
Rasbeschrijving Kop: vrij lang
Oren: gemiddelde lengte van 13 cm
Lichaam: een gestrekte lichaamsvorm, een vrij rechte ruglijn en sterke, rechte poten
Vacht: de vacht is middellang met een dichte onderwol, hij ligt vlak tegen het lichaam aan
Kleur: de vachtkleur is altijd lichtblauw. Het blauw moet zich zo egaal mogelijk tot aan de haarwortels toe uitstrekken. De ogen zijn grijsblauw.
Gewicht: tussen 4,5 en 6 kilo
Karakter: rustig, goedmoedig en vriendelijk
Bijzonderheden Het ras is voornamelijk in handen van sportfokkers en wordt vanwege zijn grootte en gewicht nauwelijks als gezelschapsdier gehouden
